مراسم معنوی “شبی با شهید گمنام” همزمان با سالروز تدفین نخستین شهید گمنام شهرستان آران و بیدگل در جوار مرقد این شهید حرم حضرت محمدهلال بن علی(ع) برگزار شد.
در شب بی‌نامی و بی‌نشان، شهری آرام و بغض‌گرفته، دوباره به یاد آورد آن لحظه‌ی ماندگار را؛ لحظه‌ای که نخستین شهید گمنام در آغوش آران و بیدگل آرام گرفت. چهارشنبه‌شب، ۲۴ اردیبهشت‌ماه، گلزار شهدای حرم مطهر حضرت محمد هلال بن علی(ع) صحنه‌ی تلاقی اشک و افتخار شد؛ شبی که مردم این خطه، با دل‌هایی مالامال از عشق و ارادت، آمده بودند تا یاد آن پرستوی بی‌نام را گرامی بدارند.
مراسم معنوی “شبی با شهید گمنام” نه فقط یک بزرگداشت، که آیینی از جنس حماسه و عرفان بود؛ سرشار از حضور پرشور مردم، خانواده‌های معزز شهدا، جانبازان، ایثارگران و مسئولان محلی و استانی. در این شب، گویی آسمان نیز به احترام شهید، آرام‌تر می‌تپید و نخل‌های صبر مادران شهدا، دوباره قد کشیدند.
در این مراسم، حجت‌الاسلام و المسلمین محمدمهدی ماندگاری، با کلامی سوزناک، به بلندای مقام شهدا اشاره کرد و گفت: «شهیدان گمنام، اگرچه در زمین بی‌نام‌اند، اما در ملکوت، ستارگانی روشن‌اند که راه را نشان‌مان می‌دهند.» او از شهدا به‌عنوان معلمان بی‌صدای ایمان و ایثار یاد کرد؛ معلمانی که با خون خود، امنیت امروز ما را امضا کردند.
اجرای صمیمی و جان‌نواز مجید نظیمی آرانی، و سرودهای دل‌نشین گروه دخترانه‌ی “بنات‌المهدی”، و اجرای نماهنگ “شهید گمنام” توسط مداح نوجوان “محمدهلال حاجی حسنی” فضای مراسم را با عطری از معنویت درآمیخته بود. جمعی از دختران امروز، وارثان دیروز، با آوایی کودکانه اما سرشار از ایمان، پیام شهید را دوباره به گوش جان رساندند.
محوطه‌ی گلزار شهدا، آینه‌ای شد از همبستگی نسل‌ها؛ از کودکانی با شمع‌های لرزان در دست تا پیرمردانی با چشمانی اشک‌بار، همه آمده بودند تا نشان دهند فرهنگ شهادت در رگ‌های این سرزمین جاری است.
دعای دسته‌جمعی، زمزمه‌های عاشقانه بر مزار شهید و سکوتی سرشار از حضور، حکایت از عشقی داشت که نه در زمان می‌گنجد و نه در کلمات. شبی که شهید گمنام، دوباره نام گرفت؛ نامی به بلندای ایران، به وسعت ایمان و به عمق دلی عاشق.
آری، شهدا گمنام‌اند، اما دل‌های ما هرگز آنان را فراموش نمی‌کند. و این شب، نه تنها گرامیداشت یک یاد بود، که بیعتی دوباره با راهی روشن بود؛ راهی که از خاک می‌گذرد و به افلاک می‌رسد.
