سیزدهبدر، که به آن جشن بدرقه نوروز نیز گفته میشود، یک جشن ایرانی است که در سیزدهمین روز از فروردین ماه برگزار میشود.این روز به عنوان آخرین روز تعطیلات نوروز شناخته میشود و مردم برای دوری از نحسی و به قول معروف “در کردن سیزده” به دامن طبیعت میروند.
تاریخچه و اهمیت:
ریشههای سیزدهبدر به دوران باستان بازمیگردد و بخشی از آیین نوروز است.
در این روز، مردم با رفتن به طبیعت، برگزاری مراسم و انجام سنتها، جشن آغاز بهار را تکمیل میکنند.
برخی معتقدند که این روز نحس است و باید با رفتن به طبیعت و شادی از آن دوری جست.
برخی دیگر نیز این روز را جشن پیروزی ایزد باران بر دیو خشکسالی میدانند.
آداب و رسوم:
گذراندن وقت در طبیعت:
مردم به دشت و صحرا و باغ میروند و به شادی و تفریح میپردازند.
گره زدن سبزه:
یکی از سنتهای رایج، گره زدن سبزه است که نمادی از پیوند با طبیعت و آرزوی خوشبختی است.
خوردن غذاهای سنتی:
غذاهای محلی و سنتی نیز در این روز جایگاه ویژهای دارند.
آشپزی با گیاهان صحرایی:
در برخی مناطق، مردم با گیاهان خودروی صحرایی آش میپزند.
معنی لغوی سیزدهبدر:
برخی معتقدند که “بدر” به معنای بیرون رفتن و “در” به معنای دره و دشت است.بنابراین سیزدهبدر به معنای بیرون رفتن به سوی در و دشت است.
برخی دیگر نیز “بدر” را به معنای بدرقه کردن میدانند و معتقدند که در این روز، نوروز بدرقه میشود.
سیزدهبدر در دوران معاصر:
این روز به عنوان “روز طبیعت” در تقویم رسمی ایران ثبت شده است و از تعطیلات رسمی است.
اهمیت این روز به عنوان یک جشن ملی و فرصتی برای آشتی با طبیعت در میان مردم حفظ شده است.